Houden van Dieren (2017, week 20) "In Koude Bloede"

Artikel 5 van 23

IN KOUDE BLOEDE 

In eerdere rubrieken heb ik wat geschreven over de spijsvertering van vogels, kippen, honden en katten, paarden, en konijnen. Hoewel er veel verschillen zijn, hebben deze dieren één ding gemeen: ze kunnen hun eigen lichaamstemperatuur reguleren en daardoor kunnen ze in principe altijd de belangrijkste lichaamsfuncties, zoals het verteren van voedsel, aan de gang houden. Een grote groep dieren is echter afhankelijk van de omgevingstemperatuur voor hun lichaamswarmte.

Koudbloedig

Deze groep noemen we de koudbloedige dieren. Hieronder rekenen we bijvoorbeeld vissen, amfibieën en reptielen. Zij zijn zeer afhankelijk van zonnestraling en omgevingswarmte om bepaalde lichaamsfuncties op gang te brengen. Zo zullen de meeste reptielen na de maaltijd de zon opzoeken. Zonder warmte zal de spijsvertering namelijk stil komen te liggen en kunnen ze geen energie halen uit de gevangen prooi om bijvoorbeeld te groeien en zich voort te planten. Dit heeft voor hen wel als voordeel dat ze, in verhouding tot warmbloedige dieren, zeer weinig energie gebruiken wanneer ze inactief zijn. Ze verbruiken namelijk niets om zich warm te houden en zo de stofwisseling op peil te houden, maar ze werken andersom: ze zetten gewoon hun stofwisseling nagenoeg stil als de omstandigheden daarom vragen.

Hele prooien

Vleesetende reptielen met tanden gebruiken deze tanden alleen om prooien vast te houden, te doden en eventueel te verscheuren, en niet om te kauwen. Omdat ze niet kauwen, slikken ze vaak grote brokken van de prooi in, of in veel gevallen slikken ze de prooi zelfs in zijn geheel in. Een goed voorbeeld hiervan is de slang. Deze heeft zich zelfs zodanig aangepast dat hij zijn kaken zeer ver uit elkaar kan sperren. Samen met de extreem rekbare maag en darmen kan een slang hierdoor een prooi in zijn geheel verzwelgen die op het oog onmogelijk in de slang past.

Vertering

Eenmaal in de slang kan het afhankelijk van de prooi lang duren tot deze verteerd is. Meestal duurt dit tot een week, maar een python die een hert heeft opgegeten kan er wel tot 20 dagen over doen! Niet verwonderlijk, aangezien de prooi met huid en haar naar binnen gaat. Bijna alles, zelfs de botten, worden in het zeer efficiënte spijsverteringskanaal van de slang verteerd. Slechts de haren en de klauwen blijven over. Uiteraard zorgt de slang er zo veel mogelijk voor dat temperatuur voldoende hoog blijft voor de vertering, door te zonnen en warme plekken op te zoeken. Ook heeft de slang nog andere ‘trucjes’ in petto. Zo hebben veel organen geen vaste plaats in het lichaam, maar kunnen deze meebewegen tijdens het doorslikken van de prooi. Tijdens de vertering veranderen sommige organen van grootte en vorm, zo wordt bij sommige slangensoorten het hart de helft groter om het bloed sneller rond te laten gaan om de prooi te kunnen verwerken. Giftige slangen zorgen met hun gif niet alleen voor het doden of verzwakken van de prooi, maar het gif is met name bedoeld om de prooi alvast van binnenuit ‘voor te verteren’. Hierdoor heeft de gifslang minder tijd nodig om de prooi te verwerken wanneer deze eenmaal is doorgeslikt.

Vragen?

WhatsApp!   

Voeg 06 5188 5813 toe aan uw contactpersonen om ons een WhatsApp'je te sturen.

Of stuur ons een e-mail!

Ook als u een artikel mist op onze website.

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.
© 2015 - 2024 Het Groene Woud | sitemap | rss | webwinkel beginnen - powered by Mijnwebwinkel